Er lag daar al een tijd een resem rondhoutjes die best als spijltjes konden dienen. Een paar balkjes (smal boven en breed onder) om ze tussen te plaatsen waren vlug gevonden.

Voor het hoofd- en voeteneinde dacht ik eerst aan iets als multiplex of spaanderplaat. Doch, het massieve hout van een afgedankte / kapotte kist paste beter bij het andere hout en gaf meer cachet dan het sterile plaatmateriaal.

Het hoofdeinde kwam uit de bodem van de kist. En omdat het zonde was het deksel te verzagen (dat kon later dienen voor iets anders) kwamen twee, aan elkaar gelijmde, stukken van zijkanten van de kist in aanmerking voor het voeteneinde.

Het voeteneinde klaar om uit te zagen.

Nu nog afwerken.

Een eerste idee van het uiteindelijke resultaat.
Omdat jonge kinderen er vaak van uitgaan dat zulk een wieg ook het gewicht van een vijfjarige moet kunnen torsen, had ik voor een extra stevige bodemplaat gekozen, die bovendien aan alle zijden ondersteund moest worden in een groef.

De groef in de zijkanten zorgde voor een extra uitdaging want de zijkant en bodem vormden geen rechte hoek. Dus moest er geïmproviseerd worden met een stel balkjes om de freesmachine in de juiste stand te krijgen.

Gelukt!

Door de wieg voorlopig te monteren kon vervolgens de exacte plaats van de groef in hoofd- en voeteneinde afgetekend worden.

Ziezo die groef is klaar. O ja, het hartje: dat is het embleem van de klas.

Na het opschuren kwam de uiteindelijke montage.

De bodemplaat paste netjes in de groef.

De helft van een gebarsten krukpoot kreeg een nieuwe functie.
Het geeft altijd een zekere voldoening om tussen het recyclagemateriaal een 'ready-made' aan te treffen.

Et voilà. Afwerken met een laagje vernis en poppemie haar bed is klaar.
De aankleding van de wieg (en de pop) laat ik aan anderen over.